Einde vakantie

Vandaag is het de laatste dag. Vanavond om 19.30 uur vliegen we terug naar Nederland.

Gisteren hebben we lekker geluierd. Alleen aan het einde van de dag zijn we mee geweest met de Sunset & Dolphin tour. Om 16.00 uur moesten we ons melden aan de pier van Leonsberg. Alleen de boot was er nog niet, want hij moest nog gerepareerd worden. Om 16.15 uur kwam de boot en gingen we op weg.
Al snel zagen we op de Suriname rivier de dolfijnen. Het zijn kleine rivier dolfijnen, Guyana dolfijnen, en het zijn er toch wel zo'n 25 bij elkaar. Sommigen wilden ons laten zien dat ze heel goed zijn met uit het water springen en sloofden zich voor de boot behoorlijk uit. Echt grappig om te zien.

Na de dolfijnen zijn we naar de voormalige plantage Johan Margaretha in Commewijne gevaren voor wat snacks, maar dat hadden we wat ons betreft wel over kunnen slaan, want van de plantage was verder niets meer te zien en we zouden nog uit eten gaan met Jolanda en familie, dus snacks waren aan ons niet echt besteedt.

Om 19.00 uur waren we weer terug en daarna zijn we meteen naar Jolanda gereden en vervolgens met elkaar naar restaurant Riverside. Een heel leuk plekje aan de rivier. Het was een gezellige avond en meteen een goede afsluiting van de vakantie.

Vanmiddag gaan we nog een paar uurtjes naar Jolanda voor we afscheid nemen en richting vliegveld vertrekken.

Einde van een mooie en bijzondere vakantie. We hebben echt genoten van Suriname met z'n vriendelijke inwoners, heerlijk weer (op de dagelijkse tropische stortbuien na), mooie natuur en natuurlijk niet te vergeten het weerzien met Jolanda.

Bigi Pan, dag 2

Vandaag zijn we vroeg wakker. Het keukenpersoneel gaat om 6.00 uur beginnen en dan ben je zelf ook gelijk wakker. Ik had vannacht geen klamboe gebruikt, maar vanochtend met schemering kwamen er muggen en die hadden het op mij gemunt, dus ging ik er maar uit. Ik was toch al wakker
en dan kon ik meteen de zon zien opkomen.

Om 8.00 uur was het ontbijt en om 9.00 uur gingen we op weg om naar de monding van de kust te gaan om daar een modderbad te nemen. De modder is afkomstig van de Amazone. De rivier laat voor de kust van Suriname zijn slib los. We dachten dat we na het modderbad er wellicht 10 jaar jonger eruit zouden komen te zien, maar helaas is dat niet het geval. Onderweg ook nog wat vogels gespot.

kreek in Bigi Pan

rode ibis

visarend

modderbad

Na de lunch zijn we terug gevaren en om 14.00 uur vertrokken we weer richting Paramaribo en na een snelle boodschap bij de Tulip waren we om 18.30 uur weer thuis. Was een leuk tripje. Weer eens wat anders als jungle.

Bigi Pan, dag 1

Maandag zijn we voor 2 dagen vertrokken naar Bigi Pan in het westen van Suriname. Bigi Pan betekent groot meer en daar gaan we ook overnachten. Het is een moerassig reservaat waar veel vogels, maar ook slangen en kaaimannen voorkomen.

Paramaribo in- en uitkomen is altijd een ramp, dus daar gaat je eerste uur aan op. We zijn rond 9.45 uur vertrokken en we moeten ons om 14.00 uur melden bij een rivier vlakbij Nickerie. We hebben rustig aan gedaan en om 13.45 uur waren we er. We hadden het in 1 keer gevonden.

Nadat we kennis hebben gemaakt met Stephanie, de eigenaresse van het onderkomen, gaan we in een nogal lekke boot op weg. We varen eerst de rivier een stukje af en daarna moet de boot over een walletje worden getrokken. Dan ben je in Bigi Pan. Verder een kanaal door en een half uur later zijn we op het meer en zien we een aantal huisjes liggen waarvan 1 van Stephanie is.

Stephanies onderkomen in Bigi Pan

Onderweg hebben we ook een aantal vogels gespot, zoals de visarend, moerasbuizerd, diverse soorten reigers en ibissen. Het is alleen lastig om ze al varend goed voor de lens te krijgen, dus niet alles krijg je op de foto.

Zwarte arendbuizerd

 Als we rond 15.00 uur aankomen hebben we nog een lunch en daarna even "vrij" tot 17.00 uur. Om 17.00 uur vertrekken we om flamingo's te gaan spotten en nog wat andere vogels. Ruud is aangenomen als hozer, want de boot loopt redelijk snel vol met water en hij schept regelmatig het water er weer uit, om te voorkomen dat het een duikboot gaat worden.  De bootsman spant een net in het water om de vis voor het avond eten te vangen en een half uur later hebben we al genoeg voor de maaltijd.

flamingo's

de reigers en ibissen verzamelen voor de nacht

zonsondergang in Bigi Pan

Na de maaltijd gaan we nog even proberen kaaimannen te spotten, maar we zien alleen 2 kleine boomboa's. Nog even wat nakletsen en dan dan naar bed. Het is weer eenvoudige kamer net als bij de Raleighvallen, maar dan zonder douche en een wat beter bed. Hopelijk kunnen we goed slapen.

Fort Zeelandia

De afgelopen paar dagen hebben we niet veel gedaan. Lekker geluierd, gezwommen, boodschappen gedaan en wat in Paramaribo rondgelopen.
Vandaag hebben we met Jolanda en familie een rondleiding gedaan in Fort Zeelande. Tijdens de rondleiding werd het een en ander verteld over het ontstaan van Fort Zeelande. Fort Zeelande was in de 17e eeuw eerst alleen een handelsvesting. Deze werd door de Engelsen veroverd en een paar jaar later weer terugveroverd door de Nederlanders, oftewel Zeeuwen. Vandaar de naam Fort Zeelandia. Omdat het Fort niet aan zee lag, kon men Franse plunderaars niet zien aankomen. Vervolgens werden er diverse plantages geplunderd en met geld kon men de Fransen afkopen. Daarna werd meteen begonnen met een nieuw Fort aan zee, Fort Nieuw Amsterdam.
Best eigenlijk wel even interessant om te horen.

Wat vinden jullie van deze ....?

Dinsdag zal er pas een nieuw blog volgen, want we gaan morgen voor 1 nacht naar Bigi Pan en daar hebben we weer een heel basic onderkomen.

Centraal Suriname Reservaat, dag 3 en 4

Helaas slaap ik hier enorm slecht. Als het 2 uurtjes per nacht is, is het veel. Ik breng de tijd lezend of puzzelend door op het balkon of in bed. Het bed ligt echt vreselijk en je hoort alles van iedereen. De buurman en Ruud snurken afwisselend.
Vannacht heb ik de brulapen gehoord (en nee, het waren niet Ruud of de buurman). Het lijkt net een storm die loeiend aankomt en ook weer weg gaat. Dat is weer een voordeel dat je niet slaapt, dan hoor je nog eens wat. De meesten van de groep hadden dit dan ook niet gehoord.

Zo stijf als een plank kwam ik uit bed. Zo'n wandeltochtje is niet zomaar uit je benen. Gelukkig hadden we even tijd voor onszelf, want we zouden pas om 11.00 uur vertrekken, en de wandeling was maar 3 kwartier. Dus even de stijfheid er uit lopen.

Het vertrekpunt was een vakantiewoning van Desi Bouterse, aan de overkant van de rivier, maar hij komt er zelf nooit meer vanwege gezondheidsproblemen. Zijn broer beheerd het sinds kort met zijn vrouw en zij zijn het huis en bijbehorende 2 gebouwen aan het opknappen.








Huis en broer van Bouterse








Tijdens de wandeling vertellen de gidsen Jerry en Hugo veel over de bomen en hun medicinale werking. Er is o.a. een jodiumboom, een boom tegen buikkrampen, hoge bloeddruk, bloedarmoede en verzin maar. De jungle is hun apotheek. Ik vroeg of ze naar de tandarts gaan, maar ze wisten niet eens wat dat was. Laat staan dat je er dan naar toe gaat.
Eindelijk kwamen we bij de moedervallen aan, het is een stroomversnelling meer niet. Hebben we daar nu zo lang voor gelopen? Er zitten sidderalen in het water en Jerry, de gids, wil ze laten zien. We mogen alleen  niet te dichtbij komen anders gaan ze weg. We hebben ook een bioloog in onze groep, een bijzondere vrouw, en zij trekt zich niets van de waarschuwing aan en gaat boven de sidderalen hangen om ze te fotograferen en ja hoor ze zwemmen weg, zucht.

De "boomstammetjes" zijn de sidderalen

Moedervallen

Als we eindelijk weer terug bij de boot zijn weet ik 1 ding zeker, ik ga geen wandeltocht meer maken deze vakantie. Weer zere benen van dat "even" lopen en we zijn allemaal blij dat we het water in mogen en terug mogen drijven naar ons kamp. Een hele leuke afsluiting van de wandeling.

Om 18.00 uur gingen we nog even proberen vogels te spotten bij de landingsstrip, maar helaas kwamen we niet verder dan een toekan. De ara's vlogen wel over, maar wilden niet voor ons poseren.

Op de terugweg zagen we een tarantula en deze heeft deze stoere meid op haar arm gehad....

Rond 21.00 uur hadden we feest. De gidsen vormen samen de Ralleigh Boyz en zij maken muziek, 2 uurtjes even lekker dansen (en zweten).

Na een laatste slapeloze nacht vertrokken we rond 10.00 uur. Aangezien het 's nachts veel had geregend was het water in de rivier gestegen en in plaats van 3,5 uur deden we er nu 2,5 uur over.
In Witagron kregen we lunch en daarna gingen we met de bus verder. De buschauffeur trapte het gaspedaal ook behoorlijk in en met gevaar van eigen leven en die van anderen waren we i.p.v. 5,5 uur  (met 5 stops) na 3,5 uur (met 2 hele korte stops) terug in Paramaribo. Daar namen we afscheid van elkaar en was het het einde van een geslaagde 4 daagse trip.

Centraal Suriname Reservaat, dag 2

Op dinsdag stond de Voltzberg op het programma. Het is eigenlijk een granietrots van 240 meter hoog die beklommen kan worden en je een mooi uitzicht over de jungle hebt.
Gelukkig was het droog, anders was het niet door gegaan.
We vertrokken vroeg in de ochtend om half 8. Het is een tocht van in totaal bijna 18 kilometer, dus dan kan je niet te laat vertrokken.

Het was een klein stukje varen om het pad te bereiken dat naar de Voltzberg leidt. Zonder te stoppen zou het 3 uur lopen zijn. Onderweg zien we een kleine slang vlak naast het pad, die opgekruld op een boomstam ligt. Volgens de gids is het de bushmaster (bosmeester), een zeer giftige slang, dus we mochten niet te dicht bij komen.

bushmaster

 Na 4 uur komen we aan bij een plateau dat uitkijkt naar Voltzberg. Het is een indrukwekkend, maar ook een beangstigend gezicht, want hoe gaan we daar tegenop lopen?

Voltzberg

Na een pauze lopen we om de berg heen en na een half uur staan we onder aan de voet en gaan we de beklimming aan. De ene gids loopt deze op zijn slippers en de andere op kaplaarzen. En dan vind ik het nog best eng en dan heb ik goede schoenen aan....
Eerst worstel je door struiken heen en trek je jezelf aan een touw naar boven, want het is daar best steil en glad. Daarna houden de struiken op en begint de kale berg. Het is een pittige klim en met de zon op je hoofd is het zweten geblazen. Uiteindelijk wordt je beloond met een prachtig uitzicht over de jungle.

Boven op de Voltzberg

Na een tijdje op de berg te hebben doorgebracht zien we een bui aankomen die recht op ons afkomt. We besluiten te gaan afdalen, want we kunnen maar alvast wat naar beneden zijn gelopen voordat de bui losbarst. Binnen een paar minuten is het al zover en het regent kort maar even hevig. De berg wordt dan wel een beetje glad en een paar mensen gaan er dan ook onder uit. Gelukkig blijven wij staan en zonder te vallen bereiken we de voet van de berg weer.

Je ziet de bui aankomen

Gehaald! Iedereen weer veilig beneden. Even op adem komen.

Na een korte pauze lopen we in 1x keer terug naar de rivier. Het laatste uur is voor mij wel afzien. M'n benen willen niet meer en m'n kuiten staat zo strak dat ik het gevoel heb dat ze zo in een kramp kunnen schieten. Gelukkig bereiken we dan de rivier en worden we opgehaald door de boot.

Terug gekomen in het kamp springen we de rivier in om ons te wassen. De douche die we hebben is niets en dan is badderen in de rivier een goede optie. Schoon gewassen komen we de rivier uit en de zweet kleren hangen we over de reling.
's Avonds lekker eten en op tijd naar bed want we zijn allemaal versleten.

Centraal Suriname Reservaat, dag 1

Gisterenavond zijn we terug gekomen van een 4 daagse reis naar het Centraal Suriname Reservaat en vandaag moeten we er even van bijkomen. Het was een leuke en gezellige maar vermoeiende tocht en dan merk je toch dat je geen 18 meer bent.

Maandagochtend werden we even na 8 uur opgehaald en naar een verzamelplaats gebracht, waarvandaan we om 8.45 uur vertrokken. Al vlug bleek dat de reisleider eerst nog even wat moest doen, daarna de buschauffeur en dan later weer om te tanken en zodoende werd een rit waarvan werd gezegd dat het 3,5 uur was 5,5 uur. Gelukkig was de buschauffeur een rustige rijder, want ruim de helft van de tijd ging over een onverharde bauxietweg door de jungle en dan is hard rijden niet fijn. Tegen de tijd dat we er waren zaten onze nieren toch al achterste voren in ons lijf.

Onderweg naar Witagron

Om 14.15 uur  kwamen we in het dorpje Witagron aan en daarvandaan moesten we in een korjaal overstappen. Om 14.30 uur vertrokken we voor een tocht van bijna 3,5 uur op de Coppename rivier. Het werd een wat avontuurlijke tocht, omdat de waterstand laag was en we 3 keer uit de boot moesten om deze uit een zandbank te trekken. 

jungle, jungle en nog eens...

Helaas duurde de trip net iets te lang, want 10 minuten voordat we er waren brak een stortbui los die ons allemaal in een paar seconden doorweekten. Het was gelijk een bui voor de hele avond en nacht.

Het was een basic kamp zoals ze het noemen, een open ruimte dient als keuken en eetgelegenheid en 3 slaapgebouwen, waarvan 1 met hangmatten, 1 met een kamer met stapelbedden en een gebouw met 10 kamers die alleen wat houten wanden hadden en verder helemaal open. Je kon wel gezellig kletsen met de buren. We hadden een prachtig uitzicht over de rivier.

's Avonds bij het eten was er een voorstel rondje en het was meteen gezellig. Een paar flessen Parbo bier erbij en de avond kan niet meer stuk. 

kamer de luxe